Herbatę można parzyć i pić na wiele sposobów. Istnieje wiele narodowych tradycji – japońska ceremonia picia herbaty, chińska sztuka gongfu-cha, zaparzanie herbaty w stylu angielskim i inne regionalne sposoby. Poza tym, istnieją modyfikacje tradycji herbacianych i wiele różnych specyficznych receptur parzenia.
Naszym zdaniem, zanim opanuje się wszelkie egzotyczne subtelności, należy najpierw nauczyć się dobrze parzyć zwykłe, „codzienne” herbaty. Parzenie herbaty to umiejętność, której uczymy się w dzieciństwie, ale z jakiegoś powodu herbata smakuje doskonale, podczas gdy inne nie.
Oto najbardziej uniwersalny przepis na parzenie pysznej herbaty, który składa się z 4 kroków:
- Zagotować wodę;
- Podgrzać garnek;
- Wlej napar do garnka;
- Dodać wrzącą wodę i wymieszać.
1 krok – Zagotuj właściwą wodę w odpowiednim czajniku.
Najważniejszym punktem jest tutaj temperatura wody. Dla uproszczenia przyjmiemy, że są trzy stopnie gotowania wody (Chińczycy mają 7 stopni).
Pierwszy etap. Woda zbliża się do temperatury wrzenia tylko na dnie czajnika. W tym rodzaju wrzenia wody, tylko oddzielne małe pęcherzyki są rzucane, główna masa małych pęcherzyków wydaje się „przyklejać” do ścianek czajnika. W porządnym czajniku lub samowarze woda na tym etapie zaczyna „gwizdać” – jest to stłumiony, basowy i raczej cichy szum.
Istnieją dwa główne sposoby na utrzymywanie czajniczka w cieple:
- Tradycyjnie akceptowany na Wschodzie, cały czajniczek zanurzamy w naczyniu z wrzącą wodą (oczywiście nie w wodzie, z której później będzie parzona herbata) i trzymamy tam przez 1-2 minuty. Jeśli nie masz pod ręką odpowiedniego dużego pojemnika z wrzącą wodą, możesz po prostu wlać wrzątek z czajnika do czajnika, ważne jest tylko, aby wrzącej wody było wystarczająco dużo, aby wypłukać i równomiernie ogrzać cały czajnik.
- Czajnik można ogrzać na sucho. Możesz go podgrzać w piekarniku, możesz delikatnie podgrzać nad palnikiem gazowym (ta metoda jest gorsza, ponieważ prawie niemożliwe jest uzyskanie równomiernego ogrzewania) lub możesz po prostu postawić czajniczek na pokrywie czajnika, w której woda jest gotowana. W tym samym czasie czajniczek stawia się na ogniu razem z zimnym czajniczkiem, dlatego są one jednocześnie podgrzewane, a temperatura czajniczka jest zwykle prawie równa temperaturze użytej wrzącej wody.
Krok 2 – Podgrzewanie czajniczka.
Podgrzany przed zaparzeniem czajniczek jest niezbędnym elementem w technice zaparzania. Zimny czajniczek może obniżyć temperaturę parzenia o 10-20°C, napar nie nagrzewa się równomiernie, a tryb parzenia jest naruszany, co ma negatywny wpływ na rezultat.
Krok 3 – Wlej napar.
Tradycyjna receptura wywodząca się od Brytyjczyków mówi: „jedna łyżeczka suchego naparu na każdą filiżankę plus jedna łyżeczka dla zaparzacza”. Ale jest zbyt wiele niewiadomych. Europejska (i angielska) tradycja picia herbaty jest następująca: z zaparzacza nalewamy napar do filiżanki, ale nie do samej góry, lecz np. ćwierć lub jedną trzecią filiżanki, a następnie całość dopełniamy wrzątkiem (mlekiem, balsamem itp.).
Krok 4 – Wlej wrzącą wodę i zamieszaj
Najbardziej standardową metodą parzenia czarnej herbaty jest zaparzanie jej w dwóch etapach: najpierw zaparzamy herbatę w około 1/3 naczynia do zaparzania (lub nawet mniej), pozwalamy jej „napęcznieć” przez 1-2 minuty, a następnie zalewamy wrzątkiem około 2/3 lub 3/4 naczynia do zaparzania i zaparzamy, aż będzie gotowa.
Prostszym sposobem jest napełnienie dzbanka wrzącą wodą za jednym razem. Napełnij ją prawie do pełna, tak aby pozostało 1-1,5 cm wolnego miejsca do pokrywy. Jeśli dzbanek jest dobrze rozgrzany (i przestrzegane są wszystkie inne zasady parzenia), jedno zalanie nie obniża jakości herbaty. Wrzątek wlewa się okrężnymi ruchami, tak aby nie wypływał w jednym punkcie, lecz obmywał jak najwięcej naparu i ogrzewał cały garnek.
Leave a Reply